Damaged Good: Bettie Serveert slaat weer een ace

Eind deze maand komt de Nederlandse Bettie Serveert met een nieuw album, ‘Damaged Good’. Een plaat zoals van een topgroep verwacht mag worden, met een paar bijzonder sterke nummers. Herkenbaar en toch eigenzinnig: “We maken alternatieve rock. Dus zoeken we ook naar een alternatief voor onszelf.”

“Net een mixtape!”, was de reactie van veel vrienden en bekenden van Bettie Serveert toen ze ‘Damaged Good’, het nieuwe album van de band te horen kregen. Een begrijpelijke reactie, zegt Carol van Dyk, zangeres en belangrijkste songwriter van de groep. “Het is een zeer divers album geworden, met nummers die herinneren aan onze stylistsich zeer uiteenlopende albums uit het verleden.” Uiteraard staan er nummers met jengelende gitaren op in de traditie van de Nederpop-klassieker ‘Palomine’.  Een nummer als ‘Whatever’ had zelfs zo op dat album kunnen staan, erkent Van Dyk.

Die gitaargestuurde nummers vormen zoals altijd bij Bettie Serveert de hoofdmoot. Maar op ‘Damaged Good’ staan ook uitstapjes op die neigen naar de dance- en triphopachtige nummers zoals ‘Versace’ van ‘Attagirl’ uit 2004, zoals ‘Unsane’ met z’n nadrukkelijke groove, vervormde gitaren en vervreemdende geluidseffecten, die geïnspireerd lijken op het geluid van auto’s die op een racebaan voorbijflitsen. Dan is er nog de ‘noise’ op het nummer ‘Digital Sin’ (voortgekomen uit een jamsessie tussen gitarist Peter Visser en drummer Joppe Molenaar). Plus een heus duet tussen Van Dyk en Peter te Bos van Claw Boys Claw, de single ‘Love Sick’.

Het album sluit af met de fraaie ballade ‘Never be Over’, met een zeer smaakvol strijkersarrangement (van het collectief StringLab) waarschijnlijk het hoogtepunt van dit toch al sterke album.

Eeuwige vergelijking

Hoe het komt dat de nummers op ‘Damaged Good’ zo verschillen? Het heeft er misschien mee te maken dat de nummers over een langere periode zijn opgenomen, het titelnummer bijvoorbeeld al in 2013. “We zijn niet in de studio gedoken met de bedoeling dat er een album uit moest komen”, zegt Van Dyk. “Ik weet ook niet of we dat in de toekomst wel weer zullen doen. In deze tijd van youtube-filmpjes en streaming audio is het niet echt meer nodig. En het beviel wel om een album stukje bij beetje op te nemen, op te momenten dat het goed uitkwam. We zijn nu ook al weer bezig met nieuwe nummers.”

Nog een reden voor de grote muzikale variatie is dat Bettie Serveert niet in herhalingen wil vallen. De band is altijd herkenbaar (de stem van Carol van Dyk en het krachtige gitaarwerk van Peter Visser voorop), maar is ook altijd aan het experimenteren. “Wij maken alternatieve rock”, grapt Visser. “Vind je het gek dat we dan ook een alternatief voor onszelf willen zijn?” Zelf is Visser in de loop van de jaren in elk geval bewust anders gaan spelen, naar eigen zeggen ook om te ontsnappen aan de eeuwige vergelijkingen met Neil Young.

Geprikkelde fantasie

Toch is ‘Damaged Good’ een grotere eenheid dan je zou denken.

Het album heeft zelfs een overkoepelend thema, zegtVvan Dyk. “De titel – ‘positief beschadigd’- dekt de lading wel. Iedereen is wel beschadigd. Maar sommige mensen slagen erin ondanks die bschadiging wat positiefs van te maken. Of juist dankzij die beschadiging, dat ze er een positieve draai aan weten te geven.” Of niet natuurlijk, omdat ze in de woorden van Visser: ’iedereen bagage heeft, maar niet iedereen een bagagedrager.’ Elk nummer is een variatie op dit thema, zegt Van Dyk. Zonder overigens in details te treden: “Ik wil er niet al te veel over kwijt. Je moet ook wat overlaten aan de fantasie van de luisteraar. Ik wil niet voorkauwen waar een nummer over gaat, maar juist mogelijkheden tot interpretatie open laten.”

Die eenheid van het album zit ‘m ook in de volgorde van de nummers. Daar is flink aan gesleuteld, maar uiteindelijk staan de nummers nu zo gegroepeerd dat het album loopt als een trein, met nummers die nu eens bijna ongemerkt in elkaar overvloeien (Unsane’ en ‘Digital Sin’) en dan weer juist nadrukkelijk tegen elkaar geplakt lijken om de verschillen te benadrukken (het fluisterzachte ‘Mouth Of Age’ versus de stamper ‘Love Sick’). Het draagt er allemaal toe bij dat je geboeid blijft luisteren, zoals je mag verwachten van een topgroep als Bettie Serveert.

En de plaat opnieuw opzet, geheel in de geest van het slotnummer ‘Never be Over’. Bettie Serveert (voor wie het nog niet wist: genoemd naar de Nederlandse tennister Bettie Stöwe) slaat kortom weer een ‘ace’!

Gedoe

‘Damaged Good’ verschijnt op 28 oktober en wordt gevolgd door een toer door Nederland. Wellicht dat de band daarna ook omringende landen aandoet – gezien de populariteit van Bettie Serveert in landen als België, Duitsland en Engeland is dat zeer waarschijnlijk.

En in de Verenigde Staten, toch het land waar de groep ooit doorbrak, inmiddels 25 jaar geleden? Zijn er ook plannen om daar te toeren? “Nee, dat doen we niet meer”, zegt Visser. “Het clubcircuit is flink uitgedund, zodat er minder podia zijn waar wij zouden kunnen optreden. Het is ook duur om naar de VS te gaan, en je hebt maar al te vaak gedoe met visa. Bovendien kunnen we niet zomaar weg: we werken naast Bettie Serveert, en bassist Herman Bunskoek heeft een gezin. We zijn ook al 27 keer naar Amerika geweest en hebben daar een voor een Nederlandse band ongelofelijk veel succes gehad. Dat neemt niemand ons meer af.”

Foto: Tinka Veerman