Het donorcodicilprincipe (Na de Europese verkiezingen 2)

Het donorcodicilprincipe (Na de Europese verkiezingen 2)

“Sinds kort heb ik een donorcodicil. Niet uit mensenliefde maar uit lafheid en luiheid”, legde ik een vriend laatst uit.

“Ik had niet de moed en niet de fut om weerstand te bieden aan een stagiaire die wilde dat ik mijn lichaam na mijn dood zou weggeven. Dus zette ik maar de handtekening op de brief die ze me in mijn gezicht duwde. Zij blij, ik opgelucht om van het gezeur af te zijn en misschien ook wel benieuwd hoe ik het straks zal ervaren, als mijn hoornvlees, verstandskies of testikels voortleven in andermans lichaam.

Als er voor het donorcodicil een ‘ja, tenzij’-regeling had gegolden, had ik mijn lichaam al veel eerder weggeschonken. Ik heb er nooit principieel bezwaar tegen gehad, integendeel. Ik kwam er alleen niet aan toe om dat briefje in te vullen.

Veel mensen geloven dat er pas iets tot stand kan worden gebracht in de wereld als er een draagvlak voor is. Ze stellen zich een duidelijk doel voor ogen. Ze zetten een strategie uit, ze alloceren middelen en houden sessies op de hei. Kortom, ze proberen mensen enthousiast te maken. Waarom toch?

Is het niet veel verstandiger mensen alleen bij beslissingen te betrekken als ze ook bij de uitvoering betrokken zijn, als van hun deskundigheid en/of inzet afhangt of het beoogde doel wordt bereikt? Anders kun je hun net zo goed passeren, toch? Minder mensen, betere en snellere besluitvorming. Misschien dat er mensen zijn die zich gepasseerd voelen omdat zij niet bij de besluitvorming zijn gekend – maar soit, dat is dan hun probleem. Eventueel (als het gaat om controversiële beslissingen) kun je hen de ‘ja-tenzij’ optie bieden: zo en zo wordt besloten, en wie het er niet mee eens is kan protest aantekenen. Het is me een raadsel waarom maatregelen niet veel vaker volgens deze principes worden genomen. Ik bedoel maar: op deze manier zouden er veel meer donorcodicils worden afgesloten.

Het bestuur van een land of werelddeel zou je ook volgens het donorcodicilprincipe kunnen opzetten: de regering besluit, wie zwijgt, stemt toe en wie het niet met bepaalde voorstellen eens is, mag protest aantekenen. En waarom niet de verkiezingen ook volgens dit principe georganiseerd? De zittende partijen blijven gewoon doorregeren, tenzij de meerderheid tegenstemt. Misschien dat er een praktisch bezwaar tegen is: dit krijg je er nooit door in een parlementaire democratie. Maar zelfs dit bezwaar is te ondervangen: gewoon doen en kijken of iemand protesteert. ”

Mijn vriend had het niet meer van het lachen. “Achterhaalde ideeën”, zei hij. ” Wat jij voorstelt, is al lang werkelijkheid. De laatste Europese verkiezingen bewijzen het. En om die nu op te hemelen? Ik zou niet weten waarom. Tegen jouw donorcodicilprincipe zeg ik: nee, tenzij.”

Deel:

Geef een reactie