Veronica sorry (De roemloze ondergang van een roemruchte omroep)

Beste Bert,

Je hebt het geprobeerd. Hoe kan het dan toch zo mis zijn gegaan? Ik vermoed dat het zo zit:

Je eerste stap was een verkennend marktonderzoek. Want als geen ander weet jij dat er tegenwoordig geen beslissingen worden genomen zonder cijfermatige onderbouwing. In de begindagen van de commerciële omroepen kon je nog zeggen: er is behoefte aan, ik voel het aan m’n water. Tegenwoordig kun je niet meer aankomen met deze intuïtieve benadering. Je moet je ‘doelgroep’ raadplegen: ideeën voorleggen en programma’s testen. En dan maar hopen dat de cijfers de weg wijzen, zodat je de programmering kunt afstemmen op hun behoeften.

Uiteraard wilde je dat jouw televisiezender een succes werd. En uiteraard staat voor jou ‘succes’ gelijk aan: ‘veel kijkcijfers’. Er wordt zelfs gezegd dat je opstaat en naar bed gaat met de kijkcijfers. Dus organiseerde je de ene ‘Recruited Audience Screening’ (RAS) na de andere om de behoefte van het publiek te peilen. En wat bleek? Vragen als: ‘Bent u tevreden met het huidige televisieaanbod?’, werden meestal positief beantwoord. En als je enkele proefprogramma’s voorlegde, kreeg je keer op keer lauwe reacties. Wat moest je daar nou mee aan? De weg die de cijfers wezen was gehuld in dikke mist.

“Er is eigenlijk geen plek voor nog een zender”, gaf je toe in verscheidene interviews. Maar ja, je had als opdracht Veronica nog in 2003 een marktaandeel van 3% te bezorgen. En is er niet een gouden marketingwet die voorschrijft dat nieuwkomers zich op een verzadige markt moeten invechten? Je lurkte eens aan je pijp. Was Veronica niet van huis uit het brutaalste meisje van de omroepklas? Kwam dat even mooi uit! Alleen hoe in 2003 nog brutale televisie te maken? Je lurkte nog eens aan je pijp en nog voor je was uitgelurkt, wist je het: SEKS! Seks, in alle mogelijke verschijningsvormen! Seks, hoe extremer, hoe beter! Brutaal en toch voor de massa – want ‘sex sells’, en warom zou ‘more sex’ niet ook ‘more sellen’?

En wat zei het nou dat het publiek tijdens de voorvertoningen geen hoge pet op had van de cyber-prostituees uit ‘Webcamgirls’, voor de erotische variant van Big Brother 7 Lives exposed of voor de real-life soap van het kunstenaarsbeest Peter Klashorst? Die RAS-sen geven maar een momentopname, dacht je, mensen moeten misschien even wennen aan ons vernieuwende ‘format’. Of ze hadden uit schaamte niet willen toegeven dat ze verlekkerd hadden zitten kijken naar erotiek. Een voyeur kijkt het liefst in de huiskamer televisie en mijdt het vragenformulier.

Je voelde kortom ‘aan je water’ dat Veronica met brutale seks het verst zou komen. En had jij als gelouterde omroepman niet zo veel recht van spreken dat je de cijfers mocht negeren? Om er enkele maanden achter te komen dat je het bij het verkeerde einde had, zelfs zo verkeerd dat je na 43 jaar het roemruchte Veronica ten grave mag dragen. Had je toch maar geluisterd naar de cijfers. Je vond ze nietszeggend, maar ze zeiden dat het niets was.

Is dat hoe het is gegaan?