Lof der onzichtbaarheid

De belofte van menige therapeut is: als je de waarheid over jezelf spreekt, komt het allemaal goed. Terwijl ik de keren dat ik diep in mezelf gekeken heb, uitkwam bij een angstig wezen, dat het ook allemaal niet precies wist. Toch houden therapeuten ons voor dat diep in onszelf een nobele, edele kern zit.

Organisaties doen dat ook: jij moet als individu zichtbaar gemaakt worden. Tijdschrijven, rapporteren, verslagen van functioneringsgesprekken: de medewerker zál zichtbaar gemaakt worden. Terwijl die zich natuurlijk het liefst als een anoniem wezen verstopt, paradoxaal genoeg achter diezelfde regels.

Filosoof René ten Bos deze week in een interview in Intermediair n.a.v. zijn boek Het geniale dier. Een andere antropologie