Rampzalig harmoniemodel (Anima rising)
Steeds meer kinderen groeien op bij een alleenstaande moeder en dat aantal zal alleen maar stijgen, zo konden we onlangs vernemen van de bekende demograaf prof. Jan Latten (CBS/UvA). Nederland schuift steeds meer in de richting van een matriarchale samenleving, zoals in de Caraïben. Steeds minder ouders trouwen, ongehuwde stellen gaan eerder uit elkaar en kinderen blijven meestal bij hun moeder wonen.
Het gevolg van deze demografische ontwikkeling laat zich raden: een verdere ‘vervrouwelijking’ van onze samenleving. Meer waardering voor ‘vrouwelijke’ eigenschappen en gedrag, voor sterke emotionele gemoedstoestanden, de afhankelijkheid van stemmingen voor gevoelens en de gevoeligheid voor processen en gedachten die niet door het nuchtere verstand te verklaren zijn. En meer aandacht aan zorg voor de zwakken, solidariteit en dienstbaarheid. Natuurlijk bezitten niet alleen vrouwen die zogenaamde ‘vrouwelijke’ eigenschappen, maar toch: ze zijn oververtegenwoordigd bij vrouwen.
Nu al schijnt (althans volgens de befaamde wetenschapper Geert Hofstede, Nederlands bekendste sociaal-psycholoog) dat geen enkele maatschappij zo feminien is als de Nederlandse. De komende jaren wordt dat dus alleen nog maar erger. Erger, inderdaad, het zal een neergang betekenen van mannelijke eigenschappen zoals initiatief, moed en rationaliteit. Met als gevaar dat de wetenschappelijke en technologische vooruitgang knarsend tot stilstand komt, dat de creatieve impulsen aan de samenleving uitdoven, dat de prestatiegerichtheid verdwijnen uit de sport en het bedrijfsleven.
Want, zoals wetenschapsjournalist Simon Rozendaal ooit zei: “Als mannen net zo emotioneel intelligent, net zo gevoelig, net zo sociaal, net zo zorgzaam waren geweest als vrouwen, dan hadden de Zeeuwen nu natte voeten. Dan waren de Deltawerken er niet geweest, dan had de Eiffeltoren er niet gestaan, dan waren er geen mensen op de maan geweest en was de gloeilamp nooit uitgevonden. Dan hadden we nu geen klokken en E=mc2, dan zouden we niet weten waar de Grote Beer zich bevindt, dat er in slootjes bacteriën zitten, dan zouden we geen aspirine en antibiotica hebben en niet weten dat de wereld rond is.”
Helaas, straks is het wellicht gedaan met de wedijver, met de testosterongedreven geldingsdrang, met de monomane scheppingsdrang van autistische figuren als Newton en Einstein. Mannelijke mannen, kortom, die vroeger als helden werden vereerd, en straks als sociale misfits in de marge van de samenleving dreigen te belanden. Mannelijke waarden verliezen aanzien, terwijl ze van onschatbare waarde zijn voor de samenleving.
“Mama, hij zegt dat de wereld rond is. Nietes… de wereld is plat.”
“Jullie hebben allebei een beetje gelijk. De wereld is een beetje plat en een beetje rond. En nu geen ruzie meer maken, hoor.”
Nog even en we gaan aan harmonie ten onder.
Bronnen: Jantje Beton-lezing van Jan Latten, december 2005, Waarom mannen niet luisteren en vrouwen niet kunnen kaartlezen van Allan & Barbara Pease en Red de Man!, Simon Rozendaal in Elsevier van 3 juni 2000.