Mijn held Volkert (En waarom hij vrij moet)

Zoals iedereen zijn favoriete held heeft, zo heeft ook iedereen zijn favoriete crimineel. Robin Hood deed het altijd goed in linkse kringen, ik ken een vrouw die zich identificeert met Ferdi E. en menige man heeft Freddy Kruger of Jack the Ripper als anti-held. Ook ik heb ook een favoriet, en die was de afgelopen week weer volop in het nieuws: Volkert van der G.

Volkert en ik zijn geestverwanten. Hij houdt van de natuur, ik ook (althans de Amsterdamse variant, het park voor mijn deur). Hij is vegetariër, ik eet nauwelijks vlees. Ik geef toe: voornamelijk uit luiheid, maar ik vind het ook zielig voor die dieren. Ook uiterlijk heb ik wel wat van Volkert weg. Zeker als ik een zwarte balk voor mijn ogen heb is de gelijkenis treffend.

Wel is Volkert wat extremer dan ik. Toen ik me voornam eens wat op de lijn te letten, werd hij meteen asceet. Terwijl ik me tot gelegenheidsvleeseter ontwikkelde, werd hij milieuactivist. En waar ik me afvroeg of Pim Fortuyn niet misschien een bedreiging vormde voor de bestaande politieke en sociale verhoudingen, daar trok Volkert meteen de conclusie… nou ja, dat is bekend. Maar dit zijn allemaal graduele verschillen, geen wezenlijke.

Ik heb dan ook wel enig recht van spreken als ik zeg dat de eis om Volkert levenslang te geven misdadig is. U leest het goed: misdadig.

Want monomane, contactgestoorde mensen als Volkert en mij kun je geen groter plezier doen dan ons af te sluiten van de rest van de wereld. Wij gaan dan in stilte rechten studeren, zodat we onze aanklacht tegen de staat en de nazaten Fortuyn voor kunnen bereiden. Wij lezen boeken over milieuvervuiling en de opkomst van extreem rechts (wellicht een mooi promotie-onderwerp voor ons). Wij schaven nog eens wat aan onze memoires. Wij koesteren onze eenzaamheid en ontlenen kracht aan ons isolement. Waar een ander dood aan gaat, daar worden wij alleen maar sterker van. Kom maar op met je levenslang!

Wil je ons treffen, dan moet je ons dwingen om sociaal te wezen. Met moeder de vrouw borrelen. Met de kinderen naar McDonalds (en meedoen aan de vernietiging van het regenwoud). Koffieleuten op kantoor. Met buren lege praatjes uitwisselen. Een burgerlijk bestaan leiden, kortom, terwijl wij de wereld willen verbeteren en de hemel bestormen. Het ergste dat je ons aan kunt doen. Onverdraaglijk.

Laat dus vrij die man. Terug naar vrouw en kind. Het volle leven in. Een harde, maar rechtvaardige straf.